Spis treści
Imbir: cudowne kłącze, które pomaga na wszystko
Imbir (łac. Zingiber officinale), jak podaje Wikipedia, to wieloletnia roślina zielna, która, co zaskakujące, nie rośnie dziko. Długi słupek wystaje, a czarne nasiona są zamknięte w białej osnówce. Nigeryjski imbir jest szczególnie ostry ze względu na wysoką zawartość gingerolu, podczas gdy indyjski imbir zawiera dużo limonenu, terpenu. Imbir z Madagaskaru jest szczególnie aromatyczny i dlatego jest preferowany w przemyśle smakowym i perfumeryjnym. Ciekawostką jest to, że już w średniowieczu imbir stosowano nie tylko jako lekarstwo i przyprawę, ale także, zmieszany z jajkiem i musztardą, jako kosmetyk, który miał nadać kobietom wyrafinowanej bladości. Istnieje niezliczona ilość przepisów kulinarnych z imbirem: lemoniady, herbaty, likiery, dżemy, curry, gulasze, czy ciasta– imbir zazwyczaj nadaje potrawom azjatycki charakter. Nasz imbir pochodzi głównie z Chin i Peru. Jego działanie nie jest w pełni poznane i chociaż imbir jest uważany za bezpieczny i wolny od skutków ubocznych, należy go stosować ze świadomością jego (inter)akcji. Maksymalna dzienna dawka nie powinna przekraczać dwóch gramów przy regularnym stosowaniu. Alergie na imbir występują, ale są stosunkowo rzadkie. Aromat imbiru pochodzi z gingeroli i shogaoli w kłączach, które zawierają również ponad 40 przeciwutleniaczy.
Trochę historii i ciekawostek o imbirze
Imbir importowano do Europy przez region Morza Czarnego i Wenecję a Marco Polo był pierwszym Europejczykiem, który zobaczył świeżą roślinę. Od 1200 roku imbir był podstawowym wyposażeniem każdej średniowiecznej apteki i ważnym składnikiem woreczków z przyprawami noszonych na szyi jako ochrona przed zarazą – jeśli kogoś było na nie stać; dla biednych modlitwa była jedyną opcją. Imbir gotowano w winie z rodzynkami i stosowano na kaszel, a w połączeniu z kminkiem łagodził wzdęcia. W XIX wieku imbir stosowano jako środek do żucia na paraliż języka i nieświeży oddech, jako płyn do płukania gardła na zwiotczenie języczka oraz na letnią biegunkę (prawdopodobnie będącą konsekwencją nieodpowiedniego przechowywania żywności).
Co mówią współczesne badania na temat właściwościach zdrowotnymi imbiru
Podkreśla się, że imbir nie może wystarczająco obniżyć ciśnienia krwi, wbrew temu, co twierdzą niektóre preparaty dostępne w Internecie. Od lat 2000 opublikowano niezliczone recenzje i pojedyncze badania naukowe na temat wpływu składników imbiru na zdrowie, z których wiele koncentruje się na przewodzie pokarmowym. Już Hildegarda z Bingen ceniła go jako składnik: „Każdy, kto cierpi na bóle żołądkowo-jelitowe, powinien zażyć sproszkowany imbir, wymieszać go z winem i pić po posiłkach, a także wieczorem przed snem. Należy to robić często, a żołądek poczuje się lepiej”. Uważała jednak imbir za przydatny jedynie jako lek i nie zalecała go osobom zdrowym – również ze względu na jego rzekome działanie psychotropowe. Od około 2002 roku imbir został naukowo zatwierdzony jako bezpieczny i niemający skutków ubocznych środek na nudności i wymioty we wczesnej ciąży. Nudności i wymioty z innych przyczyn (zwłaszcza choroby morskiej, ale także znieczulenia i chemioterapii) są również znacznie łagodzone przez imbir, nawet w porównaniu ze standardowymi lekami. Dokładne i wiarygodne badania wykazały, że imbir wspomaga połykanie i łagodzi dolegliwości trawienne, przede wszystkim poprzez redukcję wzdęć, uczucia pełności i skurczów. Składniki imbiru korzystnie wpływają na opóźnione opróżnianie żołądka. Składniki imbiru wiążą się z receptorami w mięśniach ściany żołądka, wspomagając w ten sposób złożony proces opróżniania żołądka, szczególnie w przypadku stosowania preparatu zawierającego ekstrakt z imbiru w połączeniu z ekstraktem z karczocha. U pacjentów wentylowanych mechanicznie z zespołem ciężkiej niewydolności oddechowej takie połączenie ułatwiło ich karmienie i pozwoliło na zwiększenie spożycia kalorii (co jest ważne ze względu na zwiększony wysiłek oddechowy tych pacjentów). Wyciągi z imbiru mają również pozytywny wpływ na klasyczne choroby zapalne jelit, przynajmniej w badaniach na zwierzętach. Ze względu na swoje złożone działanie na przewód pokarmowy, imbir jest szeroko stosowany w leczeniu zespołu jelita drażliwego. Zawarte w produkcie polifenole mogą mieć działanie profilaktyczne w przypadku raka jelita grubego jednak w przypadku tej choroby konieczne są dalsze badania. Okłady z imbiru są od dawna stosowane w medycynie ludowej w przypadku sztywności stawów lub stanów zapalnych: miąższ imbiru miesza się z niewielką ilością ciepłej wody, umieszcza w gazie i nakłada na bolące miejsce. Co ciekawe, w tradycyjnej medycynie chińskiej imbir symbolizuje ciepło. Niestety, badania nad wieloma zastosowaniami u ludzi są nadal niejednoznaczne lub nie zawsze powtarzalne, dlatego konieczne jest dalsze sprawdzanie właściwości imbiru. Dotyczy to również zdumiewającego wpływu imbiru na rozwój komórek nowotworowych, jego wpływu na układ sercowo-naczyniowy oraz jego prawdopodobnie istotnego wpływu na astmę, cukrzycę, chorobę Alzheimera, a także – w postaci oleju tłoczonego na zimno – na funkcje seksualne i rozrodcze. W badaniach probówkowych imbir w połączeniu z czosnkiem znacząco poprawił budowę kości.
Imbir to wspaniały dar natury o unikalnym smaku, wielu interesujących właściwościach i z pewnością ogromnym potencjale dla rozwoju kolejnych ważnych leków.
Potwierdź zapis
Sprawdź maila, żeby potwierdzić swój zapis na newsletter. Jeśli nie widzisz wiadomości, sprawdź folder SPAM w swojej skrzynce.
Coś poszło nie tak