
Spis treści
W artykule omawiam WYROK z 9 maja 2025 r. wydany przez:
Sąd Okręgowy w Warszawie I Wydział Cywilny
w składzie:
Przewodniczący sędzia Marcin Polit
Protokolant stażysta Zuzanna Kurek
Sygn. akt I C 846/22
Jaka była podstawa pozwu z roszczeniami córki
Jej zdaniem śmierć jej ojca była spowodowana nieprawidłowościami w leczeniu i opiece w szpitalu. Tata trafił tam w związku z udarem, natomiast jego śmierć nie była z udarem związana i to nieprawidłowa opieka doprowadziła do wyniszczenia jego organizmu, uszkodzenia nerek, wystąpienia odleżyn, odwodnienia. Zarzuciła szpitalowi:
- nieprawidłowe odżywianie (w tym brak wdrożenia diety bogatobiałkowej) i nawadnianie,
- niezapewnienie dostatecznej profilaktyki przeciwodleżynowej i
- brak odpowiedniej pielęgnacji
- co miało doprowadzić do pogorszenia się jego stanu.
Nieprawidłowości stanowiły również brak prowadzenia bilansu płynów u pacjenta, brak należytej obserwacji lekarskiej i uzupełniania dokumentacji medycznej.
W sprawach o odszkodowanie i zadośćuczynienie liczy się opinia biegłego, a najlepiej dwóch
Postępowanie dowodowe przeprowadzone w sprawie dowody z opinii dwóch biegłych, pozwoliły na jednoznaczne rozstrzygnięcie, że nie ma adekwatnego związku przyczynowego między działaniami personelu (...) (i ew. nieprawidłowościami w opiece i leczeniu), a śmiercią ojca powódki. Co więcej, nawet gdyby uznać, że niedbalstwo członków personelu wystąpiło, to z pewnością nie było to niedbalstwo rażące, a co za tym idzie nie stanowi ono błędu w sztuce lekarskiej skutkującego odpowiedzialnością cywilną tej placówki (a w niniejszej sprawie – ubezpieczyciela) za śmierć A. J..
Sąd argumentował np. w sprawie odleżyn: (…) odleżyny zaczęły się rozwijać dopiero bezpośrednio przed przyjęciem do szpitala i w pełni rozwinęły się w szpitalu, a jak podkreślił biegły, było to wysoce prawdopodobne u osoby w takim stanie zdrowotnym i praktycznie nieuniknione, co świadczy o tym, że przez cały ten okres mimo wszystko profilaktyka przeciwodleżynowa była w (...) prowadzona prawidłowo.
WAŻNE
Nie można uznać, by to (...) i jego pracownicy byli odpowiedzialni za wyniszczenie organizmu ojca powódki, wystąpienie u niego zapalenia płuc, niewydolności nerek i odleżyn.
Nieprawidłowości muszą być poważne
Jak podkreślił biegły realizacja podawania diety wysokobiałkowej nie zmieniłaby przebiegu ani wyników leczenia pacjenta po powrocie ze szpitala. Należy po raz kolejny podkreślić, że pacjent już w momencie przyjęcia do (...) ważył 47 kg, co świadczyło już wtedy o znacznych niedoborach białkowych. Niezależnie od tego – dla Sądu w pełni przekonujące jest stwierdzenie, iż przy tak znaczącym wyniszczeniu organizmu, zastosowanie tej diety nie poprawiłoby stanu zdrowia leczonego. Nawet jeżeli wystąpiły pewne nieprawidłowości, w tym np. nienależyte karmienie – jak przyznała sama powódka w pozwie, ochrona zdrowia nigdzie na świecie nie funkcjonuje idealnie – to w świetle całokształtu okoliczności sprawy brak jest podstaw do uznania, by opisane zaniedbania doprowadziły do śmierci A. J..
Zasady odpowiedzialności lekarza za błąd w sztuce
przesłankami odpowiedzialności cywilnej lekarza są: wina, szkoda oraz występujący między zawinionym postępowaniem lekarza, a szkodą tzw. adekwatny związek przyczynowy. Wina obejmuje zarówno element obiektywny (bezprawność), czyli naruszenie reguł prawidłowego postępowania, jak również subiektywny (przypisywalność) w postaci np. niedbalstwa, czy lekceważenia obowiązków. Błąd w sztuce medycznej jest powszechnie zaliczany do obiektywnych przesłanek zawinienia. Błędem w sztuce medycznej nazywamy takie postępowanie, które jest obiektywnie sprzeczne z powszechnie uznanymi zasadami wiedzy i praktyki medycznej (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 18 stycznia 2013 roku, IV CSK 431/12).
Wysokie wymagania stawiane lekarzowi nie oznaczają jego odpowiedzialności za wynik (rezultat) leczenia, ani odpowiedzialności na zasadzie ryzyka. Lekarz odpowiada na zasadzie winy, którą można mu przypisać tylko w wypadku wystąpienia jednocześnie elementu obiektywnej i subiektywnej niewłaściwości postępowania. Element obiektywny łączy się z naruszeniem zasad wynikających z zasad wiedzy medycznej, doświadczenia i deontologii, i w jego ramach mieści się tzw. błąd lekarski, przez który rozumie się naruszenie obowiązujących lekarza reguł postępowania, oceniane w kontekście nauki i praktyki medycznej. Subiektywnym natomiast elementem koniecznym dla przypisania winy lekarzowi jest jego umyślność lub niedbalstwo. W literaturze podkreśla się jednak, że nie stanowi błędu w sztuce tzw. „zwykłe” niedbalstwo, lecz „rażące niedbalstwo”.