Spis treści
- Czym jest zespół niespokojnych nóg
- Zespól niespokojnych nóg: typowe objawy
- Zespół niespokojnych nóg: genetyka, niedobór żelaza, niedotlenienie
- Zespól niespokojnych nóg: czy lek na chorobę Parkinsona może złagodzić objawy
- Czy wszyscy pacjenci cierpiący na zespół niespokojnych nóg muszą przyjmować leki do końca życia
Czym jest zespół niespokojnych nóg
Zespół niespokojnych nóg, to zaburzenie układu nerwowego, które powoduje dyskomfort i potrzebę poruszania nogami – wyłącznie w spoczynku.
Dla osób dotkniętych tą chorobą oglądanie filmu wieczorem na kanapie często jest torturą: gdy tylko usiądą w bezruchu, zaczyna się napięcie, potrzeba rozciągania, masażu i chodzenia. Często nogi dosłownie zaczynają żyć własnym życiem.
Szacuje się, że około jedna na dziesięć osób cierpi na zespół niespokojnych nóg (RLS) tymczasowo (w pewnym momencie swojego życia) lub trwale
Schorzenie to zazwyczaj rozwija się w podeszłym wieku lub w czasie ciąży, ale może również wystąpić u dzieci.
Zespół niespokojnych nóg często nie jest diagnozowany, ponieważ wielu lekarzy po prostu go nie rozpoznaje lub nie traktuje pacjentów poważnie.
Nawet wśród przyjaciół i znajomych, osoby dotknięte tą chorobą często nie mówią o swoich objawach, ponieważ są one tak trudne do wytłumaczenia. Ta potrzeba ruchu, to bardzo nieprzyjemne uczucie i nieporównywalne z żadnym innym doznaniem.
Zespól niespokojnych nóg: typowe objawy
Diagnozę stawia się klinicznie. To oznacza, że lekarz pyta o objawy, a ponieważ są one bardzo specyficzne, zespół niespokojnych nóg zazwyczaj można stwierdzić jednoznacznie.
Typowe objawy: chęć poruszania nogami, występująca w stanie spoczynku. Stan ten poprawia się lub ustaje wraz z ćwiczeniami, występuje głównie wieczorem lub w nocy.
Schorzenia nie da się wyleczyć, ale istnieją sposoby na złagodzenie objawów.
Przyczyny zespołu niespokojnych nóg nie są do końca poznane; istnieją natomiast różne hipotezy naukowe dotyczące tego, co go wyzwala. Po pierwsze, istotną rolę odgrywa czynnik genetyczny. Zespół niespokojnych nóg (RLS) często dotyka wielu członków rodziny.
Zespół niespokojnych nóg: genetyka, niedobór żelaza, niedotlenienie
Lekarze odkryli, że RLS jest prawdopodobnie dziedzicznym zaburzeniem neurologicznym.
Mówiąc prościej: już w rozwoju embrionalnym niektóre obwody neuronalne odpowiedzialne za ruch i dotyk mają inną strukturę ze względu na predyspozycje genetyczne. W połączeniu z innymi czynnikami ryzyka, takimi jak wiek czy ciąża, choroba ujawnia się w późniejszym okresie życia.
Kolejnym czynnikiem odgrywającym ważną rolę w zespole niespokojnych nóg (RLS) jest metabolizm żelaza.
U wielu pacjentów poziom ferrytyny jest zbyt niski. Z zastrzeżeniem, że nie jest to klasyczny niedobór żelaza, który wykrywa się w badaniu krwi, ale raczej niewystarczające uzupełnianie jego zapasów.
Jednym z możliwych sposobów leczenia jest zatem suplementacja żelaza.
Hipoksja, czyli miejscowy niedobór tlenu we krwi, również może być przyczyną zespołu niespokojnych nóg.
Niektórzy pacjenci zgłaszają, że objawy nasilają się po intensywnym wysiłku fizycznym. Zatem ćwiczenia fizyczne mogą spowodować przejściowe niedotlenienie mięśni, co z kolei sprzyja zespołowi niespokojnych nóg.
Zespól niespokojnych nóg: czy lek na chorobę Parkinsona może złagodzić objawy
Zaburzenie metabolizmu dopaminy wydaje się odgrywać istotną rolę w objawach tej choroby. Dopamina jest neuroprzekaźnikiem, który przekazuje sygnały między komórkami nerwowymi. Kontroluje między innymi reakcje motoryczne.
Badania z udziałem pacjentów z zespołem niespokojnych nóg wykazały skuteczność leków zwiększających aktywność dopaminy w mózgu. Dlatego też taka terapia jest obecnie uważana za najbardziej obiecującą w leczeniu zespołu niespokojnych nóg.
Przy tym schorzeniu od razu przychodzi na myśl inna choroba, która także jest powiązana z niedoborem dopaminy w mózgu: choroba Parkinsona.
I rzeczywiście, grupa leków z grupy agonistów dopaminy, stosowana w chorobie Parkinsona, pomaga pacjentom z zespołem niespokojnych nóg (RLS).
Stymulują one miejsca wiązania w komórkach nerwowych, z którymi normalnie wiąże się dopamina. Terapia substancjami dopaminergicznymi lub agonistami dopaminy musi być indywidualnie dopasowana i stosowana przez całe życie. Istnieje bowiem ryzyko nasilenia objawów, zaprzestaniu przyjmowania leków.
Czy wszyscy pacjenci cierpiący na zespół niespokojnych nóg muszą przyjmować leki do końca życia
Wskazanie do farmakoterapii powinno być określone na podstawie pogorszenia jakości życia i jakości snu.
Lekarze zalecają rozpoczęcie leczenia farmakologicznego dopiero wtedy, gdy objawy znacząco wpływają na samopoczucie. Istnieją również domowe sposoby, które mogą pomóc, jeśli objawy nie są zbyt nasilone.
Wielu pacjentów twierdzi, że objawy znacząco zmniejszają się pod wpływem niskiej temperatury, na przykład zimne kąpiele stóp lub zimna podłoga wyłożona kafelkami.
Jednocześnie alkohol i nikotyna nasilają objawy. Brakuje jednak szeroko zakrojonych badań, które szczegółowo by to zbadały.
Ogólnie rzecz biorąc, warto zwrócić się o pomoc neurologiczną, jeśli objawy znacznie się nasilą i zaczną poważnie wpływać na życie.
Zazwyczaj jest to choroba przewlekła, a objawy nasilają się z biegiem czasu.
Potwierdź zapis
Sprawdź maila, żeby potwierdzić swój zapis na newsletter. Jeśli nie widzisz wiadomości, sprawdź folder SPAM w swojej skrzynce.
Coś poszło nie tak